ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΙΘΕΤΑ
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
BLOKAKI2: Ανακοίνωση της Ν.Δ. σχετικά με τους σχεδιασμούς τη...
BLOKAKI2: Ανακοίνωση της Ν.Δ. σχετικά με τους σχεδιασμούς τη...: "Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση: «Είναι, τουλάχιστον, πολιτικά ανήθικη η προσπάθεια της κυβέρνησ..."
ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΡΙΜΗΣ
ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΡΙΜΗΣ
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Γεννήθηκα στα Κερδύλλια Σερρών το 1932. Είμαστε τέσσερις, τρία κορίτσια κι εγώ. Εγώ είμι ο τρίτος. Έφυγα από τα Κερδύλλια το 1936. Πέθανε ο πατέρας μου τοτε, μετά έφυγι, παντρεύκι η μάνα μ΄, πήρε τον Μπήλιο τον Κώστα, κι ήρθαμε στο Παρανέστι στη Δράμα. Στο Παρανέστι, Καρά καβάκι, Μαυρολεύκη που λεν στη Δράμα. Και στο Πατρίκι είχαμε πάει μια φορά και στου Καραμανλή το χωριό, κι εκεί έκατσαμι δύο χρόνια.
Το ΄50 φύγαμ΄απ΄τ΄ Μαυρολεύκη, πήγαμε στο Παρανέστι μέχρι το 1958.
Εκεί κοντά έβγαιναμι, χειμώνα – καλοκαίρι, σχεδόν στο ίδιο μέρος. Δεν έχ΄ πολύ υψόμετρο, 1027 υψόμετρο ήταν. Ανάλογα Μπουζάλες κι αυτά, εμείς ήμασταν χαμ΄μπλά.
Όταν πέθανε ο πατέρας του, η μάνα του δευτεροπαντρεύτηκε τον Κώστα Μπήλιο που είχε κι αυτός ένα παιδί, τον Γιάννο. Έκαναν και τρία κορίτσια μαζί κι έτσι έγιναν αδέρφια και μελαδέρφια σύνολο εφτά.
* Από τη στιγμή που ο Σαρακατσάνος γεννιόταν, ήταν αυτόματα ταξινομημένος και προορισμένος.
* Τα βουνά του Παρανεστίου φιλοξένησαν τον Τάσιο Γιαρίμη μέσα στη διευρημένη οικογένεια για την οκταετία 50 – 58.
* Στα χρόνια αυτά ανδρώθηκε, πήγε φαντάρος κι ετοιμάζονταν για τη ζωή.
* Μα οι εποχές άλλαζαν. Κι όχι μόνο. Ένας κοντακιανός, λιγοστός άνθρωπος, που δεν παίρνει το μάτι σου για τίποτα, ήταν μοιραίο ν΄ αλλάξει τη ζωή του αλλά και την πορεία της πολιτισμικής ροής στον τόπο μας.
Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ
Κατεύκαμαν με πρώτα ιδώ…., καταστράφ΄καμαν το ΄63 … απ΄ τ…νερογκλάμπατζα.
Νερογκλάμπατζα τι σημαίνει ; Νεροκελεμπέκι !!!
Δηλαδή τι αρρώστια είναι αυτή ; Από πού προήλθε ;
Απ΄ τα βαρκά. Απ΄ τα τριφύλλια που βγαίνουν στα νερά !
Και μετά ;
΄Ύστερα πήραμαν λίγα γίδια μαλτέζ΄κα, σιγά-σιγά τα ΄φκειάσαμαν καμμιά κατοστή…
Αγροτικές καλλιέργειες ;
Και καπνά εβάλαμαν και τριφύλλια και τα πάντα … αγροτικές καλλιέργειες.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Με τη Χρύσω του Μπανιώτη απ΄ το Γλυκονέρι ένωσαν τις τύχες τους μπροστά σε Θεό και ανθρώπους και ζουν υποδειγματικά σαν οικογένεια στον Ίασμο απ΄ το 1958.
Απόκτησαν δύο κορίτσια κι ένα παιδί.
* Πρώτη είναι η Αγορίτσα, που είναι παντρεμένη με τον Γιώργο τον Κρυστάλλη απ΄ το Ερατεινό και μένουν στην Ξάνθη.
* Ύστερα έρχεται η Μαρία που την έχει ο Ζιουγρής ο Γιώργος και μένει στο Ορφάνι της Καβάλας.
* Και το γεροντοπαίδι, ο Κώστας, παντρεύτηκε με τη Βάσω Ζάρα. Ο γιός ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα, συμμετέχει ως κιθαρίστας στην κομπανία.
Από μικρός όπου άκουγα τραγούδι, πήγαινα και έβανα αφτί να ιδώ πως τραγ΄δάν, τι λεν,
Και με την πρώτ΄ φορά που άκουγα ένα τραγούδ΄, δεν το ΄γραφα πουθενά
Και την άλλη ώρα το τραγουδούσα ακριβώς όπως ήταν.
Η γραμμόφωνο ήταν αυτό, η γερόντοι τραγούδαγαν κι έλεγαν τραγούδια παλιακά,
όπως τα΄ λεγαν οι γερόντοι, κάθομαν και τραγούδαγα εγω.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΟ
Εγώ για πρώτ΄ φουρά το γραμμόφωνο του είδα το τριάντα … το 38 πρέπει να ΄ταν.
Και τότε άκουσα τον Παπασιδέρη κι έβαλα στο μυαλό μ΄, λέω εγώ θα τραγ΄δήσω όπως τραγουδάει αυτός !
Και τραγουδούσα τ΄ Παπασιδέρ΄ τα τραγούδια - όπως τα ΄λεγε ακριβώς ο Παπασιδέρης τα τραγούδαγα…
Ήταν διαφορετικό το γραμμοφωνίσιο τραγούδι ;
Πιό συγχρονισμένο, πιό γρήγορο, πολύ διαφορετικό. Εμείς είχαμαν το έχ μωρέ, είχαμε το σταυρωτό, είχαμε στα τρία…
ΑΠ΄ ΤΟ ΚΑΛΥΒΙ …. ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ
Κομπανία πότε είδες για πρώτη φορά ;
Συνάντ΄σα το ΄56 πρώτ΄ φουρά, στο Παρανέστι. Εκεί πρωτουείδα μουσικοί. Γύφτοι. Ένα ούτι, ένα βιολί κι ένα κλαρίνο. Σε σαρακατσάν΄κο γάμο. Και τραγούδ΄σα εγώ.. κι έβγαλαμαν το γάμο πέρα.
Φλοερούλα έπαιζα από μικρό παιδάκι, καλαμένια, μαναχός μ΄ τ΄ς έφκειανα.
Κοντά το κοπάδ΄ … κι εκεί μάθαινα και τα γραμματάκια, εκεί μάθαινα και τη φλογέρα, εκεί μάθαινα και τα τραγούδια, … όλα !
Πρώτη προσπάθεια έκανα το εξήντα … 61.
Είχα δυό γυφτάκια απ΄ την Καλλίστη. Ένας επαιζε το ούτ΄, ένας βιολί κι εγώ έπαιζα κλαρίνο και τραγούδαγα.
Δεν είχα σκοπό να γίνω κλαριντζής. Επειδή δεν υπήρχε άλλος, αναγκάσ΄κα πήρα κλαρίνο κι έπαιζα και τραγούδαγα. Μέχρι που βγήκε ύστερα κλαρίνο, βρήκα άλλον.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Η πρώτη προσπάθεια μετεξελίχτηκε σε οργανωμένο μουσικό σχήμα, το 1963 και είχε τόση ανταπόκριση, ώστε γίνονταν γάμοι η αρραβώνες και καθημερινές μέρες! Η εβδομαδιαία εκπομπή στον Ρ/Σ Κομοτηνής ήταν φυσικό επακόλουθο.
Συμμετείχαν :
* Τάσος Γιαρίμης : κλαρίνο και τραγούδι
* Στέργιος Τσιλιγγίρης : ακορντεόν και τραγούδι
* Καρακατσούλης η Καράμπελας : λαούτο
* Κώστας Xαλκιάς : βιολί
ΟΛΟ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΟΙ
Από τις αρχές του ΄70 και για δεκαεφτά χρόνια ο Σπύρος Γιαννιός έπαιζε κλαρίνο στην κομπανία.
Λίγο αργότερα ο Κώστας Καραίσκος αντικατέστησε τον Χαλκιά στο βιολί.
Η ακραιφνώς σαρακατσάνικη κομπανία του Γιαρίμη πολύ σύντομα ξεπέρασε τα γεωγραφικά της όρια και έγινε γνωστή και περιζήτητη σε όλη το Βόρεια Ελλάδα.
Ωσπου …
ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ
Το 1974 η κομπανία κλήθηκε να συνοδέψει το Χορευτικό Συγκρότημα του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Σερρών, που στο μεταξύ είχε ιδρυθεί, σε κάποιες εμφανίσεις του.
Στο Σύλλογο των Σερρών, προήδρευε τότε ο αθεόφοβος Βασίλης Τσιαούσης, ο οποίος είναι άλλο να στα λεν΄ κι άλλο να τον ξέρεις. Οπλισμένος με σαρακατσάνικη πονηριά, εκνευριστική υπομονή αλλά και τη δύναμη και την ορμή του νεοφώτιστου, κατάφερνε ό,τι δεν μπορούσε κανένας άλλος !
Έτσι έπεισε τον Γιαρίμη να συνοδέψει το Χορευτικό στα Φεστιβάλ της Λευκάδας και των Χανίων.
Οι εμφανίσεις ήταν τόσο εντυπωσιακές που προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Δώρας Στράτου με αποτέλεσμα, εκείνο το καλοκαίρι του ΄74 να δώσουν μία σειρά παραστάσεων στο θέατρο Φιλοπάππου.
ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΔΩΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ
Κάθε βράδ΄ δυόμισ΄ - τρείς χιλιάδες άτομα στο θέατρο. Πολύ πράμα !
Κι εκεί … μου ΄παν πολλοί : Γιατί δε γυρνάς ένα δίσκο ; Να ΄χουμι ν΄ ακούμι !
Πήγαμαν σ΄ν ετιρία τ΄ Μιούζικμποξ τότι, λέει, ό,τι ώρα θέλιτι ..
Και τότε πήγαμι κι εγραψάμι. Κατευθείαν πήγαμι κι εγραψάμι.
Είχι μεγάλ΄ επιτυχία, είχι, άλλο πράμα !
Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Μετά από δύο χρόνια, έγινε ο δεύτερος δίσκος.
Κι ύστερα κι άλλος, κι άλλος, σύνολο τέσσερις μεγάλοι L.P.
Και τέσσερις κασέτες εταιρείας. Επίσημες σφραγισμένες.
Εκτός από συμμετοχές σε άλλες εγγραφές, Π.Ο.Σ.Σ. κ.λ.π.. Ραδιόφωνο, Τηλεόραση, τα πάντα.
Με τη δικιά του κομπανία αλλά και με μεγάλους καλλιτέχνες, τον Κόρο, τον Πίτσο, τον Μπαλτζή …
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Είναι ίσως τρία πράγματα που δεν μπορεί ν΄ αγοράσει κάποιος : Μπόι, Κυμπαρλίκι και Χρόνο.
Δεν ξέρω αν του Γιαρίμη ΄λειψε στη ζωή του κάτι απ΄αυτά.
Τον άκουγα από μικρός και μ΄άρεζε. Τον ζήλευα κιόλας λίγο, μπορώ να πω, για τις πρωτιές του. Ως μουσικός τον εκτιμούσα για τη σοβαρότητα, το πάθος του για τη δουλειά, για το ανεξήγητα άριστο ερμηνευτικό του αποτέλεσμα.
Στο τέλος αυτής της παρουσίασης, πρέπει να πω ότι τον αγαπώ και τον σέβομαι ακόμα περισσότερο, όχι μόνο σαν άνθρωπο, αλλά σαν μουσικό για ένα του βασικό προσόν : την ποιότητα της αισθητικής του. Ποτέ δεν είπε σκάρτο πράμα.
Σαν καθηγητής θα ευχόμουν : Μακάρι να είχαμε κι άλλους τέτοιους αγράμματους !
Βασίλης Σερμπέζης
Το αφιέρωμα στον Τάσο Γιαρίμη επιμελήθηκαν ο Βασίλης Σερμπέζης και ο Γιάννης Πιστόλας. Η παρουσίαση έγινε στην Αλεξανδρούπολη στις 2 Δεκεμβρίου 2001 και συνδιοργανώθηκε από την Σύλλογο Σαρακατσαναίων Ν. Έβρου, τον Δήμο Αλεξανδρουπόλεως και τη Νομαρχία Έβρου.
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Γεννήθηκα στα Κερδύλλια Σερρών το 1932. Είμαστε τέσσερις, τρία κορίτσια κι εγώ. Εγώ είμι ο τρίτος. Έφυγα από τα Κερδύλλια το 1936. Πέθανε ο πατέρας μου τοτε, μετά έφυγι, παντρεύκι η μάνα μ΄, πήρε τον Μπήλιο τον Κώστα, κι ήρθαμε στο Παρανέστι στη Δράμα. Στο Παρανέστι, Καρά καβάκι, Μαυρολεύκη που λεν στη Δράμα. Και στο Πατρίκι είχαμε πάει μια φορά και στου Καραμανλή το χωριό, κι εκεί έκατσαμι δύο χρόνια.
Το ΄50 φύγαμ΄απ΄τ΄ Μαυρολεύκη, πήγαμε στο Παρανέστι μέχρι το 1958.
Εκεί κοντά έβγαιναμι, χειμώνα – καλοκαίρι, σχεδόν στο ίδιο μέρος. Δεν έχ΄ πολύ υψόμετρο, 1027 υψόμετρο ήταν. Ανάλογα Μπουζάλες κι αυτά, εμείς ήμασταν χαμ΄μπλά.
Όταν πέθανε ο πατέρας του, η μάνα του δευτεροπαντρεύτηκε τον Κώστα Μπήλιο που είχε κι αυτός ένα παιδί, τον Γιάννο. Έκαναν και τρία κορίτσια μαζί κι έτσι έγιναν αδέρφια και μελαδέρφια σύνολο εφτά.
* Από τη στιγμή που ο Σαρακατσάνος γεννιόταν, ήταν αυτόματα ταξινομημένος και προορισμένος.
* Τα βουνά του Παρανεστίου φιλοξένησαν τον Τάσιο Γιαρίμη μέσα στη διευρημένη οικογένεια για την οκταετία 50 – 58.
* Στα χρόνια αυτά ανδρώθηκε, πήγε φαντάρος κι ετοιμάζονταν για τη ζωή.
* Μα οι εποχές άλλαζαν. Κι όχι μόνο. Ένας κοντακιανός, λιγοστός άνθρωπος, που δεν παίρνει το μάτι σου για τίποτα, ήταν μοιραίο ν΄ αλλάξει τη ζωή του αλλά και την πορεία της πολιτισμικής ροής στον τόπο μας.
Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ
Κατεύκαμαν με πρώτα ιδώ…., καταστράφ΄καμαν το ΄63 … απ΄ τ…νερογκλάμπατζα.
Νερογκλάμπατζα τι σημαίνει ; Νεροκελεμπέκι !!!
Δηλαδή τι αρρώστια είναι αυτή ; Από πού προήλθε ;
Απ΄ τα βαρκά. Απ΄ τα τριφύλλια που βγαίνουν στα νερά !
Και μετά ;
΄Ύστερα πήραμαν λίγα γίδια μαλτέζ΄κα, σιγά-σιγά τα ΄φκειάσαμαν καμμιά κατοστή…
Αγροτικές καλλιέργειες ;
Και καπνά εβάλαμαν και τριφύλλια και τα πάντα … αγροτικές καλλιέργειες.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Με τη Χρύσω του Μπανιώτη απ΄ το Γλυκονέρι ένωσαν τις τύχες τους μπροστά σε Θεό και ανθρώπους και ζουν υποδειγματικά σαν οικογένεια στον Ίασμο απ΄ το 1958.
Απόκτησαν δύο κορίτσια κι ένα παιδί.
* Πρώτη είναι η Αγορίτσα, που είναι παντρεμένη με τον Γιώργο τον Κρυστάλλη απ΄ το Ερατεινό και μένουν στην Ξάνθη.
* Ύστερα έρχεται η Μαρία που την έχει ο Ζιουγρής ο Γιώργος και μένει στο Ορφάνι της Καβάλας.
* Και το γεροντοπαίδι, ο Κώστας, παντρεύτηκε με τη Βάσω Ζάρα. Ο γιός ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα, συμμετέχει ως κιθαρίστας στην κομπανία.
Από μικρός όπου άκουγα τραγούδι, πήγαινα και έβανα αφτί να ιδώ πως τραγ΄δάν, τι λεν,
Και με την πρώτ΄ φορά που άκουγα ένα τραγούδ΄, δεν το ΄γραφα πουθενά
Και την άλλη ώρα το τραγουδούσα ακριβώς όπως ήταν.
Η γραμμόφωνο ήταν αυτό, η γερόντοι τραγούδαγαν κι έλεγαν τραγούδια παλιακά,
όπως τα΄ λεγαν οι γερόντοι, κάθομαν και τραγούδαγα εγω.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΟ
Εγώ για πρώτ΄ φουρά το γραμμόφωνο του είδα το τριάντα … το 38 πρέπει να ΄ταν.
Και τότε άκουσα τον Παπασιδέρη κι έβαλα στο μυαλό μ΄, λέω εγώ θα τραγ΄δήσω όπως τραγουδάει αυτός !
Και τραγουδούσα τ΄ Παπασιδέρ΄ τα τραγούδια - όπως τα ΄λεγε ακριβώς ο Παπασιδέρης τα τραγούδαγα…
Ήταν διαφορετικό το γραμμοφωνίσιο τραγούδι ;
Πιό συγχρονισμένο, πιό γρήγορο, πολύ διαφορετικό. Εμείς είχαμαν το έχ μωρέ, είχαμε το σταυρωτό, είχαμε στα τρία…
ΑΠ΄ ΤΟ ΚΑΛΥΒΙ …. ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ
Κομπανία πότε είδες για πρώτη φορά ;
Συνάντ΄σα το ΄56 πρώτ΄ φουρά, στο Παρανέστι. Εκεί πρωτουείδα μουσικοί. Γύφτοι. Ένα ούτι, ένα βιολί κι ένα κλαρίνο. Σε σαρακατσάν΄κο γάμο. Και τραγούδ΄σα εγώ.. κι έβγαλαμαν το γάμο πέρα.
Φλοερούλα έπαιζα από μικρό παιδάκι, καλαμένια, μαναχός μ΄ τ΄ς έφκειανα.
Κοντά το κοπάδ΄ … κι εκεί μάθαινα και τα γραμματάκια, εκεί μάθαινα και τη φλογέρα, εκεί μάθαινα και τα τραγούδια, … όλα !
Πρώτη προσπάθεια έκανα το εξήντα … 61.
Είχα δυό γυφτάκια απ΄ την Καλλίστη. Ένας επαιζε το ούτ΄, ένας βιολί κι εγώ έπαιζα κλαρίνο και τραγούδαγα.
Δεν είχα σκοπό να γίνω κλαριντζής. Επειδή δεν υπήρχε άλλος, αναγκάσ΄κα πήρα κλαρίνο κι έπαιζα και τραγούδαγα. Μέχρι που βγήκε ύστερα κλαρίνο, βρήκα άλλον.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Η πρώτη προσπάθεια μετεξελίχτηκε σε οργανωμένο μουσικό σχήμα, το 1963 και είχε τόση ανταπόκριση, ώστε γίνονταν γάμοι η αρραβώνες και καθημερινές μέρες! Η εβδομαδιαία εκπομπή στον Ρ/Σ Κομοτηνής ήταν φυσικό επακόλουθο.
Συμμετείχαν :
* Τάσος Γιαρίμης : κλαρίνο και τραγούδι
* Στέργιος Τσιλιγγίρης : ακορντεόν και τραγούδι
* Καρακατσούλης η Καράμπελας : λαούτο
* Κώστας Xαλκιάς : βιολί
ΟΛΟ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΟΙ
Από τις αρχές του ΄70 και για δεκαεφτά χρόνια ο Σπύρος Γιαννιός έπαιζε κλαρίνο στην κομπανία.
Λίγο αργότερα ο Κώστας Καραίσκος αντικατέστησε τον Χαλκιά στο βιολί.
Η ακραιφνώς σαρακατσάνικη κομπανία του Γιαρίμη πολύ σύντομα ξεπέρασε τα γεωγραφικά της όρια και έγινε γνωστή και περιζήτητη σε όλη το Βόρεια Ελλάδα.
Ωσπου …
ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ
Το 1974 η κομπανία κλήθηκε να συνοδέψει το Χορευτικό Συγκρότημα του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Σερρών, που στο μεταξύ είχε ιδρυθεί, σε κάποιες εμφανίσεις του.
Στο Σύλλογο των Σερρών, προήδρευε τότε ο αθεόφοβος Βασίλης Τσιαούσης, ο οποίος είναι άλλο να στα λεν΄ κι άλλο να τον ξέρεις. Οπλισμένος με σαρακατσάνικη πονηριά, εκνευριστική υπομονή αλλά και τη δύναμη και την ορμή του νεοφώτιστου, κατάφερνε ό,τι δεν μπορούσε κανένας άλλος !
Έτσι έπεισε τον Γιαρίμη να συνοδέψει το Χορευτικό στα Φεστιβάλ της Λευκάδας και των Χανίων.
Οι εμφανίσεις ήταν τόσο εντυπωσιακές που προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Δώρας Στράτου με αποτέλεσμα, εκείνο το καλοκαίρι του ΄74 να δώσουν μία σειρά παραστάσεων στο θέατρο Φιλοπάππου.
ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΔΩΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ
Κάθε βράδ΄ δυόμισ΄ - τρείς χιλιάδες άτομα στο θέατρο. Πολύ πράμα !
Κι εκεί … μου ΄παν πολλοί : Γιατί δε γυρνάς ένα δίσκο ; Να ΄χουμι ν΄ ακούμι !
Πήγαμαν σ΄ν ετιρία τ΄ Μιούζικμποξ τότι, λέει, ό,τι ώρα θέλιτι ..
Και τότε πήγαμι κι εγραψάμι. Κατευθείαν πήγαμι κι εγραψάμι.
Είχι μεγάλ΄ επιτυχία, είχι, άλλο πράμα !
Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Μετά από δύο χρόνια, έγινε ο δεύτερος δίσκος.
Κι ύστερα κι άλλος, κι άλλος, σύνολο τέσσερις μεγάλοι L.P.
Και τέσσερις κασέτες εταιρείας. Επίσημες σφραγισμένες.
Εκτός από συμμετοχές σε άλλες εγγραφές, Π.Ο.Σ.Σ. κ.λ.π.. Ραδιόφωνο, Τηλεόραση, τα πάντα.
Με τη δικιά του κομπανία αλλά και με μεγάλους καλλιτέχνες, τον Κόρο, τον Πίτσο, τον Μπαλτζή …
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Είναι ίσως τρία πράγματα που δεν μπορεί ν΄ αγοράσει κάποιος : Μπόι, Κυμπαρλίκι και Χρόνο.
Δεν ξέρω αν του Γιαρίμη ΄λειψε στη ζωή του κάτι απ΄αυτά.
Τον άκουγα από μικρός και μ΄άρεζε. Τον ζήλευα κιόλας λίγο, μπορώ να πω, για τις πρωτιές του. Ως μουσικός τον εκτιμούσα για τη σοβαρότητα, το πάθος του για τη δουλειά, για το ανεξήγητα άριστο ερμηνευτικό του αποτέλεσμα.
Στο τέλος αυτής της παρουσίασης, πρέπει να πω ότι τον αγαπώ και τον σέβομαι ακόμα περισσότερο, όχι μόνο σαν άνθρωπο, αλλά σαν μουσικό για ένα του βασικό προσόν : την ποιότητα της αισθητικής του. Ποτέ δεν είπε σκάρτο πράμα.
Σαν καθηγητής θα ευχόμουν : Μακάρι να είχαμε κι άλλους τέτοιους αγράμματους !
Βασίλης Σερμπέζης
Το αφιέρωμα στον Τάσο Γιαρίμη επιμελήθηκαν ο Βασίλης Σερμπέζης και ο Γιάννης Πιστόλας. Η παρουσίαση έγινε στην Αλεξανδρούπολη στις 2 Δεκεμβρίου 2001 και συνδιοργανώθηκε από την Σύλλογο Σαρακατσαναίων Ν. Έβρου, τον Δήμο Αλεξανδρουπόλεως και τη Νομαρχία Έβρου.
ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΩΝ
ΚΑΛΩΣΗΡΘΗΤΑΝ
Η ιστοσελίδα αυτή παρουσιάζει αφηγήσεις και θέματα σχετικά με την ιστορία και παράδοση των Σαρακατσαναίων.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
* ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΑ ΚΟΝΑΚΙΑ
* ΤΟ ΣΦΑΞΙΜΟ ΤΟΥ ΓΟΥΡΟΥΝΙΟΥ
* ΜΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
* ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ Ο ΧΟΡΟΣ
* ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΩΝ ΤΣΕΛΙΓΚΑΤΩΝ
* Η ΤΖΙΟΜΠΑΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ
* ΝΟΜΑΔΙΣΜΟΣ KAI ΚΟΝΑΚΙΑ
* ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
* ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟΙ
* ΟΙ ΣΑΡ. ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ '21
* ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΣΛΗΒΕΝ
* Η ΒΑΒΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ
* Η ΚΛΙΤΣΑ ΤΟΥ Γ. ΖΑΡΑΛΗ
* ΗΧΩ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΩΝ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
* ΓΙΟΡΤΕΣ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ
* Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
* ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
* ΤA ΑΡΧΕΙA ΤΗΣ Α.ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ
* Ο ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΑΡ.
ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
* ΤΑ ΤΣΕΛΙΓΚΑΤΑ ΤΟΥ ΒΕΡΜΙΟΥ
* ΟΙ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ (C.Hoeg)
* ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΕΥΚΩΝ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΙΑΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ
* Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΑΡ/ΝΑΙΩΝ
* ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΣΑΡ.
* Η ΠΕΝΑ ΚΑΙ Η ΓΚΛΙΤΣΑ
* Η ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑ
* ΛΕΥΚΩΜΑ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΩΝ
* ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΜΑΔΙΑ
* ΜΝΗΜΗ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ
* ΝΟΜΑΔΕΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΙΑΝΑΙΟΙ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ
* ΟΙ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ
* ΟΣΑ ΕΙΠΑΝ ΤΑ Σ. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
* ΠΡΑΚΤΙΚΑ 1ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
* ΣΑΡΑΚ. ΚΛΕΦΤΑΡΜΑΤΟΛΟΙ
* Η ΣΑΡΑΚ. ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙΕΣ
* Η ΛΑΛΙΑ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΩΝ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ (Γ.Καββαδίας)
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ (Χατζημιχάλη)
* ΣΤΕΓΗ ΑΠΟ ΟΥΡΑΝΟ
* ΣΥΡΡΑΚΟ ΚΑΙ ΣΑΚΑΡΕΤΣΙ
* ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΧΟΡΟΙ-ΕΘΙΜΑ
* Your Text
ΝΟΜΑΔΙΣΜΟΣ KAI ΚΟΝΑΚΙΑ
Δύο έννοιες αλληλένδετες στη ζωή των Σαρακατσαναίων
της Βασιλικής Ζαγναφέρη
«Νομάδες από πανάρχαια μήτρα κτηνοτρόφων, τσελιγκάδες, τσοπάνοι, προβαταραίοι, χωρίς τη δική τους γη και μόνιμη κατοικία, περπατάρηδες και κόσμος από λόγγα… αυτοί είναι, σύμφωνα με την Αγγελική Χατζημιχάλη, οι Σαρακατσαναίοι. Υποταγμένοι από το επάγγελμά τους στο κλίμα, στη φύση και στις αντιθέσεις της που προκαλούν το νομαδισμό, ζούνε στους κάμπους το χειμώνα και ανεβαίνουν στα βουνά το καλοκαίρι. Κάνουν πάντα την ίδια ζωή χάρις στα κοπάδια τους, τη μοναδική τους περιουσία. Σε αυτά χρωστάνε την ύπαρξή τους και ζουν αποκλειστικά από τα προϊόντα των κοπαδιών τους.»
●●●
«Στράτα», «Βουνά», «Χειμαδιά»: τρεις λέξεις που μέσα τους κλείνουν ολόκληρη τη ζωή των Σαρακατσαναίων, αναφέρει, χαρακτηριστικά, ο Ευριπίδης Μακρής. Οι Σαρακατσάνοι, ως αυτόχθων νομαδικός λαός, απ’ τα πανάρχαια ακόμη χρόνια, μετακινούνταν συνεχώς μεταξύ βουνών και πεδιάδων. Αυτές, οι εποχικές μετακινήσεις τους βρίσκονταν σε άμεση συνάρτηση κι επιβάλλονταν, κατά κάποιο τρόπο, αφενός μεν, απ’ την τεχνική της κτηνοτροφίας, κι αφετέρου δε, απ’ τις ανάγκες των κοπαδιών τους.
Πατρίδα, λοιπόν, των Σαρακατσαναίων θεωρούνταν, αναμφισβήτητα, τα βουνά, μιας και αποτελούσαν γι’ αυτούς το σταθερό σημείο των μετακινήσεών τους, τα μέρη του «ξεκαλοκαιριού» τους. Έτσι, κάθε καλοκαίρι επιφορτίζονταν με την κατασκευή, στο ίδιο, συνήθως, βουνό ή περιοχή, των «κονακιών» τους. Αυτά, περιλάμβαναν τα καλύβια, τα οποία χρησιμοποιούσαν για την κατοικία τους, τα μαντριά και κάθε άλλη, απαραίτητη για τις εργασίες τους, κατασκευή. Αντιθέτως, τον χειμώνα επέλεγαν, για την εγκατάστασή τους, οποιαδήποτε πεδινή τοποθεσία τους προσέφερε καλύτερα βοσκοτόπια και, γενικά, ομαλότερες και ηπιότερες συνθήκες διαβίωσης.
●●●
Η βάση της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής των Σαρακατσαναίων, ήταν το «Τσελιγκάτο», το οποίο χαρακτηρίζεται ως ένα είδος παραγωγικού συνεταιρισμού, μία μικρή κοινωνία, αποτελούμενη από, περίπου, 20-50 οικογένειες. Το κάθε τσελιγκάτο εξασφάλιζε και προωθούσε τη συνεργασία κι αλληλεγγύη μεταξύ των μελών του. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, ήταν η οικονομική και κοινωνική αυτάρκεια, η ανεξαρτησία κι η ελευθερία του, ενώ η κτηνοτροφία κι η τυροκομία αποτελούσαν τη βασική πηγή των εσόδων του.
Αρχηγός του τσελιγκάτου, ήταν ο τσέλιγκας ή αρχιτσέλιγκας. Αυτός κατείχε, μέσα σ’ αυτό, τον κυρίαρχο ρόλο, διασφαλίζοντας την ομαλή κοινωνικο – οικονομική λειτουργία όλης της κοινότητας. Επιπλέον, αναλάμβανε την οικονομική διαχείριση των κοπαδιών των οικογενειών, διεκπεραίωνε όλες τις εμπορικές και διοικητικές επαφές τους με την περιβάλλουσα κοινωνία, αποφάσιζε για τον τόπο της εγκατάστασης του κονακιού κτλ.
Περνώντας, τώρα, επιγραμματικά στην περιγραφή της κατασκευής του κονακιού, είναι αξιοσημείωτη τόσο η ακρίβεια των μετρήσεων όσο κι η σχολαστικότητα, με την οποία πραγματοποιούνταν τα επιμέρους τμήματα του κονακιού. Έτσι, αναφέρεται ότι για να επιτύχουν το ακριβές σχήμα του κύκλου, έστηναν έναν πάσσαλο στο κέντρο της περίκεντρης καλύβας και μ’ ένα σχοινί το οποίο περιέστρεφαν, γύρω απ’ αυτόν, χάραζαν την περιφέρεια του κύκλου, κάνοντας τρύπες, σε ίσες μεταξύ τους αποστάσεις, τοποθετώντας μέσα σ’ αυτές τα κλαριά, δηλαδή τα κάθετα στοιχεία μήκους 2,5 – 3 μ., που θα χρησίμευαν για το στερέωμα του κονακιού. Όσον αφορά τη διάμετρο της κυκλικής βάσης, αυτή άγγιζε συνήθως τα 6μ., ενώ υπολογιζόταν, πρακτικά, με τα πόδια (περίπου 20 πόδια). Στο επόμενο στάδιο της όλης κατασκευής, περιέπλεκαν στα κάθετα κλαριά βέργες, τα λεγόμενα «λούρα», με αποτέλεσμα να σχηματίζονται ομόκεντροι κύκλοι, ως προς την περιφέρεια της καλύβας, σε ύψος περίπου 2 μ. Κατόπιν, κατασκεύαζαν τη στέγη, δηλαδή την «κατσούλα».
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΟΝΑΚΙ ΤΗΣ Β. ΖΑΓΝΑΦΕΡΗ
0 σχόλια
Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
ΤΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ
ΕΙΠΑΝ ....
Το 1958 σταματήσαμε το απάν’ – κατ’. Ήταν η τελευταία χρονιά που ζήσαμε σαν Σαρακατσιάνοι.
Μήτρος Λέφας
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ
Η ιστοσελίδα αυτή παρουσιάζει αφηγήσεις και θέματα σχετικά με την ιστορία και παράδοση των Σαρακατσαναίων.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
* ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΑ ΚΟΝΑΚΙΑ
* ΤΟ ΣΦΑΞΙΜΟ ΤΟΥ ΓΟΥΡΟΥΝΙΟΥ
* ΜΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
* ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ Ο ΧΟΡΟΣ
* ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΩΝ ΤΣΕΛΙΓΚΑΤΩΝ
* Η ΤΖΙΟΜΠΑΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ
* ΝΟΜΑΔΙΣΜΟΣ KAI ΚΟΝΑΚΙΑ
* ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ
* ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟΙ
* ΟΙ ΣΑΡ. ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ '21
* ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΣΛΗΒΕΝ
* Η ΒΑΒΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ
* Η ΚΛΙΤΣΑ ΤΟΥ Γ. ΖΑΡΑΛΗ
* ΗΧΩ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΩΝ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
* ΓΙΟΡΤΕΣ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ
* Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
* ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
* ΤA ΑΡΧΕΙA ΤΗΣ Α.ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ
* Ο ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΑΡ.
ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
* ΤΑ ΤΣΕΛΙΓΚΑΤΑ ΤΟΥ ΒΕΡΜΙΟΥ
* ΟΙ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ (C.Hoeg)
* ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΠΕΥΚΩΝ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΙΑΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ
* Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΣΑΡ/ΝΑΙΩΝ
* ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΣΑΡ.
* Η ΠΕΝΑ ΚΑΙ Η ΓΚΛΙΤΣΑ
* Η ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑ
* ΛΕΥΚΩΜΑ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΩΝ
* ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΜΑΔΙΑ
* ΜΝΗΜΗ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗ
* ΝΟΜΑΔΕΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΙΑΝΑΙΟΙ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ
* ΟΙ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ
* ΟΣΑ ΕΙΠΑΝ ΤΑ Σ. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
* ΠΡΑΚΤΙΚΑ 1ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
* ΣΑΡΑΚ. ΚΛΕΦΤΑΡΜΑΤΟΛΟΙ
* Η ΣΑΡΑΚ. ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΙΕΣ
* Η ΛΑΛΙΑ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΩΝ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ (Γ.Καββαδίας)
* ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΟΙ (Χατζημιχάλη)
* ΣΤΕΓΗ ΑΠΟ ΟΥΡΑΝΟ
* ΣΥΡΡΑΚΟ ΚΑΙ ΣΑΚΑΡΕΤΣΙ
* ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΧΟΡΟΙ-ΕΘΙΜΑ
* Your Text
ΝΟΜΑΔΙΣΜΟΣ KAI ΚΟΝΑΚΙΑ
Δύο έννοιες αλληλένδετες στη ζωή των Σαρακατσαναίων
της Βασιλικής Ζαγναφέρη
«Νομάδες από πανάρχαια μήτρα κτηνοτρόφων, τσελιγκάδες, τσοπάνοι, προβαταραίοι, χωρίς τη δική τους γη και μόνιμη κατοικία, περπατάρηδες και κόσμος από λόγγα… αυτοί είναι, σύμφωνα με την Αγγελική Χατζημιχάλη, οι Σαρακατσαναίοι. Υποταγμένοι από το επάγγελμά τους στο κλίμα, στη φύση και στις αντιθέσεις της που προκαλούν το νομαδισμό, ζούνε στους κάμπους το χειμώνα και ανεβαίνουν στα βουνά το καλοκαίρι. Κάνουν πάντα την ίδια ζωή χάρις στα κοπάδια τους, τη μοναδική τους περιουσία. Σε αυτά χρωστάνε την ύπαρξή τους και ζουν αποκλειστικά από τα προϊόντα των κοπαδιών τους.»
●●●
«Στράτα», «Βουνά», «Χειμαδιά»: τρεις λέξεις που μέσα τους κλείνουν ολόκληρη τη ζωή των Σαρακατσαναίων, αναφέρει, χαρακτηριστικά, ο Ευριπίδης Μακρής. Οι Σαρακατσάνοι, ως αυτόχθων νομαδικός λαός, απ’ τα πανάρχαια ακόμη χρόνια, μετακινούνταν συνεχώς μεταξύ βουνών και πεδιάδων. Αυτές, οι εποχικές μετακινήσεις τους βρίσκονταν σε άμεση συνάρτηση κι επιβάλλονταν, κατά κάποιο τρόπο, αφενός μεν, απ’ την τεχνική της κτηνοτροφίας, κι αφετέρου δε, απ’ τις ανάγκες των κοπαδιών τους.
Πατρίδα, λοιπόν, των Σαρακατσαναίων θεωρούνταν, αναμφισβήτητα, τα βουνά, μιας και αποτελούσαν γι’ αυτούς το σταθερό σημείο των μετακινήσεών τους, τα μέρη του «ξεκαλοκαιριού» τους. Έτσι, κάθε καλοκαίρι επιφορτίζονταν με την κατασκευή, στο ίδιο, συνήθως, βουνό ή περιοχή, των «κονακιών» τους. Αυτά, περιλάμβαναν τα καλύβια, τα οποία χρησιμοποιούσαν για την κατοικία τους, τα μαντριά και κάθε άλλη, απαραίτητη για τις εργασίες τους, κατασκευή. Αντιθέτως, τον χειμώνα επέλεγαν, για την εγκατάστασή τους, οποιαδήποτε πεδινή τοποθεσία τους προσέφερε καλύτερα βοσκοτόπια και, γενικά, ομαλότερες και ηπιότερες συνθήκες διαβίωσης.
●●●
Η βάση της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής των Σαρακατσαναίων, ήταν το «Τσελιγκάτο», το οποίο χαρακτηρίζεται ως ένα είδος παραγωγικού συνεταιρισμού, μία μικρή κοινωνία, αποτελούμενη από, περίπου, 20-50 οικογένειες. Το κάθε τσελιγκάτο εξασφάλιζε και προωθούσε τη συνεργασία κι αλληλεγγύη μεταξύ των μελών του. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, ήταν η οικονομική και κοινωνική αυτάρκεια, η ανεξαρτησία κι η ελευθερία του, ενώ η κτηνοτροφία κι η τυροκομία αποτελούσαν τη βασική πηγή των εσόδων του.
Αρχηγός του τσελιγκάτου, ήταν ο τσέλιγκας ή αρχιτσέλιγκας. Αυτός κατείχε, μέσα σ’ αυτό, τον κυρίαρχο ρόλο, διασφαλίζοντας την ομαλή κοινωνικο – οικονομική λειτουργία όλης της κοινότητας. Επιπλέον, αναλάμβανε την οικονομική διαχείριση των κοπαδιών των οικογενειών, διεκπεραίωνε όλες τις εμπορικές και διοικητικές επαφές τους με την περιβάλλουσα κοινωνία, αποφάσιζε για τον τόπο της εγκατάστασης του κονακιού κτλ.
Περνώντας, τώρα, επιγραμματικά στην περιγραφή της κατασκευής του κονακιού, είναι αξιοσημείωτη τόσο η ακρίβεια των μετρήσεων όσο κι η σχολαστικότητα, με την οποία πραγματοποιούνταν τα επιμέρους τμήματα του κονακιού. Έτσι, αναφέρεται ότι για να επιτύχουν το ακριβές σχήμα του κύκλου, έστηναν έναν πάσσαλο στο κέντρο της περίκεντρης καλύβας και μ’ ένα σχοινί το οποίο περιέστρεφαν, γύρω απ’ αυτόν, χάραζαν την περιφέρεια του κύκλου, κάνοντας τρύπες, σε ίσες μεταξύ τους αποστάσεις, τοποθετώντας μέσα σ’ αυτές τα κλαριά, δηλαδή τα κάθετα στοιχεία μήκους 2,5 – 3 μ., που θα χρησίμευαν για το στερέωμα του κονακιού. Όσον αφορά τη διάμετρο της κυκλικής βάσης, αυτή άγγιζε συνήθως τα 6μ., ενώ υπολογιζόταν, πρακτικά, με τα πόδια (περίπου 20 πόδια). Στο επόμενο στάδιο της όλης κατασκευής, περιέπλεκαν στα κάθετα κλαριά βέργες, τα λεγόμενα «λούρα», με αποτέλεσμα να σχηματίζονται ομόκεντροι κύκλοι, ως προς την περιφέρεια της καλύβας, σε ύψος περίπου 2 μ. Κατόπιν, κατασκεύαζαν τη στέγη, δηλαδή την «κατσούλα».
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΟΝΑΚΙ ΤΗΣ Β. ΖΑΓΝΑΦΕΡΗ
0 σχόλια
Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
ΤΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ
ΕΙΠΑΝ ....
Το 1958 σταματήσαμε το απάν’ – κατ’. Ήταν η τελευταία χρονιά που ζήσαμε σαν Σαρακατσιάνοι.
Μήτρος Λέφας
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΑΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)