ΤΑΣΟΣ ΓΙΑΡΙΜΗΣ
Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
Γεννήθηκα στα Κερδύλλια Σερρών το 1932. Είμαστε τέσσερις, τρία κορίτσια κι εγώ. Εγώ είμι ο τρίτος. Έφυγα από τα Κερδύλλια το 1936. Πέθανε ο πατέρας μου τοτε, μετά έφυγι, παντρεύκι η μάνα μ΄, πήρε τον Μπήλιο τον Κώστα, κι ήρθαμε στο Παρανέστι στη Δράμα. Στο Παρανέστι, Καρά καβάκι, Μαυρολεύκη που λεν στη Δράμα. Και στο Πατρίκι είχαμε πάει μια φορά και στου Καραμανλή το χωριό, κι εκεί έκατσαμι δύο χρόνια.
Το ΄50 φύγαμ΄απ΄τ΄ Μαυρολεύκη, πήγαμε στο Παρανέστι μέχρι το 1958.
Εκεί κοντά έβγαιναμι, χειμώνα – καλοκαίρι, σχεδόν στο ίδιο μέρος. Δεν έχ΄ πολύ υψόμετρο, 1027 υψόμετρο ήταν. Ανάλογα Μπουζάλες κι αυτά, εμείς ήμασταν χαμ΄μπλά.
Όταν πέθανε ο πατέρας του, η μάνα του δευτεροπαντρεύτηκε τον Κώστα Μπήλιο που είχε κι αυτός ένα παιδί, τον Γιάννο. Έκαναν και τρία κορίτσια μαζί κι έτσι έγιναν αδέρφια και μελαδέρφια σύνολο εφτά.
* Από τη στιγμή που ο Σαρακατσάνος γεννιόταν, ήταν αυτόματα ταξινομημένος και προορισμένος.
* Τα βουνά του Παρανεστίου φιλοξένησαν τον Τάσιο Γιαρίμη μέσα στη διευρημένη οικογένεια για την οκταετία 50 – 58.
* Στα χρόνια αυτά ανδρώθηκε, πήγε φαντάρος κι ετοιμάζονταν για τη ζωή.
* Μα οι εποχές άλλαζαν. Κι όχι μόνο. Ένας κοντακιανός, λιγοστός άνθρωπος, που δεν παίρνει το μάτι σου για τίποτα, ήταν μοιραίο ν΄ αλλάξει τη ζωή του αλλά και την πορεία της πολιτισμικής ροής στον τόπο μας.
Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ
Κατεύκαμαν με πρώτα ιδώ…., καταστράφ΄καμαν το ΄63 … απ΄ τ…νερογκλάμπατζα.
Νερογκλάμπατζα τι σημαίνει ; Νεροκελεμπέκι !!!
Δηλαδή τι αρρώστια είναι αυτή ; Από πού προήλθε ;
Απ΄ τα βαρκά. Απ΄ τα τριφύλλια που βγαίνουν στα νερά !
Και μετά ;
΄Ύστερα πήραμαν λίγα γίδια μαλτέζ΄κα, σιγά-σιγά τα ΄φκειάσαμαν καμμιά κατοστή…
Αγροτικές καλλιέργειες ;
Και καπνά εβάλαμαν και τριφύλλια και τα πάντα … αγροτικές καλλιέργειες.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Με τη Χρύσω του Μπανιώτη απ΄ το Γλυκονέρι ένωσαν τις τύχες τους μπροστά σε Θεό και ανθρώπους και ζουν υποδειγματικά σαν οικογένεια στον Ίασμο απ΄ το 1958.
Απόκτησαν δύο κορίτσια κι ένα παιδί.
* Πρώτη είναι η Αγορίτσα, που είναι παντρεμένη με τον Γιώργο τον Κρυστάλλη απ΄ το Ερατεινό και μένουν στην Ξάνθη.
* Ύστερα έρχεται η Μαρία που την έχει ο Ζιουγρής ο Γιώργος και μένει στο Ορφάνι της Καβάλας.
* Και το γεροντοπαίδι, ο Κώστας, παντρεύτηκε με τη Βάσω Ζάρα. Ο γιός ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα, συμμετέχει ως κιθαρίστας στην κομπανία.
Από μικρός όπου άκουγα τραγούδι, πήγαινα και έβανα αφτί να ιδώ πως τραγ΄δάν, τι λεν,
Και με την πρώτ΄ φορά που άκουγα ένα τραγούδ΄, δεν το ΄γραφα πουθενά
Και την άλλη ώρα το τραγουδούσα ακριβώς όπως ήταν.
Η γραμμόφωνο ήταν αυτό, η γερόντοι τραγούδαγαν κι έλεγαν τραγούδια παλιακά,
όπως τα΄ λεγαν οι γερόντοι, κάθομαν και τραγούδαγα εγω.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΟΦΩΝΟ
Εγώ για πρώτ΄ φουρά το γραμμόφωνο του είδα το τριάντα … το 38 πρέπει να ΄ταν.
Και τότε άκουσα τον Παπασιδέρη κι έβαλα στο μυαλό μ΄, λέω εγώ θα τραγ΄δήσω όπως τραγουδάει αυτός !
Και τραγουδούσα τ΄ Παπασιδέρ΄ τα τραγούδια - όπως τα ΄λεγε ακριβώς ο Παπασιδέρης τα τραγούδαγα…
Ήταν διαφορετικό το γραμμοφωνίσιο τραγούδι ;
Πιό συγχρονισμένο, πιό γρήγορο, πολύ διαφορετικό. Εμείς είχαμαν το έχ μωρέ, είχαμε το σταυρωτό, είχαμε στα τρία…
ΑΠ΄ ΤΟ ΚΑΛΥΒΙ …. ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ
Κομπανία πότε είδες για πρώτη φορά ;
Συνάντ΄σα το ΄56 πρώτ΄ φουρά, στο Παρανέστι. Εκεί πρωτουείδα μουσικοί. Γύφτοι. Ένα ούτι, ένα βιολί κι ένα κλαρίνο. Σε σαρακατσάν΄κο γάμο. Και τραγούδ΄σα εγώ.. κι έβγαλαμαν το γάμο πέρα.
Φλοερούλα έπαιζα από μικρό παιδάκι, καλαμένια, μαναχός μ΄ τ΄ς έφκειανα.
Κοντά το κοπάδ΄ … κι εκεί μάθαινα και τα γραμματάκια, εκεί μάθαινα και τη φλογέρα, εκεί μάθαινα και τα τραγούδια, … όλα !
Πρώτη προσπάθεια έκανα το εξήντα … 61.
Είχα δυό γυφτάκια απ΄ την Καλλίστη. Ένας επαιζε το ούτ΄, ένας βιολί κι εγώ έπαιζα κλαρίνο και τραγούδαγα.
Δεν είχα σκοπό να γίνω κλαριντζής. Επειδή δεν υπήρχε άλλος, αναγκάσ΄κα πήρα κλαρίνο κι έπαιζα και τραγούδαγα. Μέχρι που βγήκε ύστερα κλαρίνο, βρήκα άλλον.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Η πρώτη προσπάθεια μετεξελίχτηκε σε οργανωμένο μουσικό σχήμα, το 1963 και είχε τόση ανταπόκριση, ώστε γίνονταν γάμοι η αρραβώνες και καθημερινές μέρες! Η εβδομαδιαία εκπομπή στον Ρ/Σ Κομοτηνής ήταν φυσικό επακόλουθο.
Συμμετείχαν :
* Τάσος Γιαρίμης : κλαρίνο και τραγούδι
* Στέργιος Τσιλιγγίρης : ακορντεόν και τραγούδι
* Καρακατσούλης η Καράμπελας : λαούτο
* Κώστας Xαλκιάς : βιολί
ΟΛΟ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΟΙ
Από τις αρχές του ΄70 και για δεκαεφτά χρόνια ο Σπύρος Γιαννιός έπαιζε κλαρίνο στην κομπανία.
Λίγο αργότερα ο Κώστας Καραίσκος αντικατέστησε τον Χαλκιά στο βιολί.
Η ακραιφνώς σαρακατσάνικη κομπανία του Γιαρίμη πολύ σύντομα ξεπέρασε τα γεωγραφικά της όρια και έγινε γνωστή και περιζήτητη σε όλη το Βόρεια Ελλάδα.
Ωσπου …
ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ
Το 1974 η κομπανία κλήθηκε να συνοδέψει το Χορευτικό Συγκρότημα του Συλλόγου Σαρακατσαναίων Σερρών, που στο μεταξύ είχε ιδρυθεί, σε κάποιες εμφανίσεις του.
Στο Σύλλογο των Σερρών, προήδρευε τότε ο αθεόφοβος Βασίλης Τσιαούσης, ο οποίος είναι άλλο να στα λεν΄ κι άλλο να τον ξέρεις. Οπλισμένος με σαρακατσάνικη πονηριά, εκνευριστική υπομονή αλλά και τη δύναμη και την ορμή του νεοφώτιστου, κατάφερνε ό,τι δεν μπορούσε κανένας άλλος !
Έτσι έπεισε τον Γιαρίμη να συνοδέψει το Χορευτικό στα Φεστιβάλ της Λευκάδας και των Χανίων.
Οι εμφανίσεις ήταν τόσο εντυπωσιακές που προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Δώρας Στράτου με αποτέλεσμα, εκείνο το καλοκαίρι του ΄74 να δώσουν μία σειρά παραστάσεων στο θέατρο Φιλοπάππου.
ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΔΩΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ
Κάθε βράδ΄ δυόμισ΄ - τρείς χιλιάδες άτομα στο θέατρο. Πολύ πράμα !
Κι εκεί … μου ΄παν πολλοί : Γιατί δε γυρνάς ένα δίσκο ; Να ΄χουμι ν΄ ακούμι !
Πήγαμαν σ΄ν ετιρία τ΄ Μιούζικμποξ τότι, λέει, ό,τι ώρα θέλιτι ..
Και τότε πήγαμι κι εγραψάμι. Κατευθείαν πήγαμι κι εγραψάμι.
Είχι μεγάλ΄ επιτυχία, είχι, άλλο πράμα !
Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Μετά από δύο χρόνια, έγινε ο δεύτερος δίσκος.
Κι ύστερα κι άλλος, κι άλλος, σύνολο τέσσερις μεγάλοι L.P.
Και τέσσερις κασέτες εταιρείας. Επίσημες σφραγισμένες.
Εκτός από συμμετοχές σε άλλες εγγραφές, Π.Ο.Σ.Σ. κ.λ.π.. Ραδιόφωνο, Τηλεόραση, τα πάντα.
Με τη δικιά του κομπανία αλλά και με μεγάλους καλλιτέχνες, τον Κόρο, τον Πίτσο, τον Μπαλτζή …
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Είναι ίσως τρία πράγματα που δεν μπορεί ν΄ αγοράσει κάποιος : Μπόι, Κυμπαρλίκι και Χρόνο.
Δεν ξέρω αν του Γιαρίμη ΄λειψε στη ζωή του κάτι απ΄αυτά.
Τον άκουγα από μικρός και μ΄άρεζε. Τον ζήλευα κιόλας λίγο, μπορώ να πω, για τις πρωτιές του. Ως μουσικός τον εκτιμούσα για τη σοβαρότητα, το πάθος του για τη δουλειά, για το ανεξήγητα άριστο ερμηνευτικό του αποτέλεσμα.
Στο τέλος αυτής της παρουσίασης, πρέπει να πω ότι τον αγαπώ και τον σέβομαι ακόμα περισσότερο, όχι μόνο σαν άνθρωπο, αλλά σαν μουσικό για ένα του βασικό προσόν : την ποιότητα της αισθητικής του. Ποτέ δεν είπε σκάρτο πράμα.
Σαν καθηγητής θα ευχόμουν : Μακάρι να είχαμε κι άλλους τέτοιους αγράμματους !
Βασίλης Σερμπέζης
Το αφιέρωμα στον Τάσο Γιαρίμη επιμελήθηκαν ο Βασίλης Σερμπέζης και ο Γιάννης Πιστόλας. Η παρουσίαση έγινε στην Αλεξανδρούπολη στις 2 Δεκεμβρίου 2001 και συνδιοργανώθηκε από την Σύλλογο Σαρακατσαναίων Ν. Έβρου, τον Δήμο Αλεξανδρουπόλεως και τη Νομαρχία Έβρου.
